Prachtige ramen had het pand, het oude schoolplein zou een tuin worden, het is vlakbij mijn ouders, een redelijk betaalbaar prijskaartje, een uniek pand. Ja, Tijmen zag het helemaal voor zich en ondanks mijn twijfels en rondvliegende hormonen maakte hij
alvast een opzet voor een ontwerp. En natuurlijk ging hij naar de open dag. Ik kon niet mee, want ik moest naar mijn bevalcursus. Maar ik toch ook wel heel nieuwsgierig en ben hem achterna gereisd. Al waggelend en zuchtend kwam ik aan op Rotterdam
Zuid. Het was een bijzonder pand waar je echt iets moois van kon maken. Tijmen zijn ontwerp- en klushart ging er sneller van kloppen. Mijn hart ging er ook sneller van kloppen, maar dat had meer te maken met acute stress. Het idee alleen al dat ik
hoogzwanger een gedeelte van een oude school ging kopen in de Afrikaanderwijk in Rotterdam, om vervolgens in mijn kraamweken te moeten gaan verbouwen. Brrr. Ja het had waarschijnlijk hilarische televisie opgeleverd. Een huilende vrouw, een pasgeboren
baby, een man die net vader is geworden en een huis moet gaan klussen voor zijn kersverse gezin. Ik heb er voor de vorm nog een paar nachtjes over geslapen en daarna de zwangere-vrouw-kaart getrokken. Dit plaatje strookte niet met mijn nesteldrang!
Sorry schat. Mijn ouders zagen het enerzijds helemaal voor zich, eindelijk hun jongste dochter en bijna kleinzoon in de buurt. Maar aan de andere kant waren ze opgelucht, omdat ze wisten hoe het zou zijn, die eerste weken met een baby.
Het huizen zoeken werd gestaakt. First things first. Pas toen Lloyd geboren was en we weer een beetje terug op aarde kwamen gingen we weer verder kijken. Optie ‘extreem klushuis’ had ik eigenlijk afgeschreven voor mezelf, maar om een of andere reden liet ik toch mijn nieuwe bijzondere Funda-vondst zien aan Tijmen. Een schuur in Vianen. Daar kon hij vast wel iets leuks van maken. Dolenthousiast stond dat weekend in het teken van wat voor fantastische dingen we konden maken in deze grote, hoge, open ruimte.
De reactie van mijn zus toen ik het pand liet zien: “maar dit is helemaal geen huis, dit is een schuur?!” Jep. We hadden ons oog laten vallen op een schuur!
Tijmen overtuigde me dat dit wel echt te gek kon worden. Hij kon zijn ontwerpkriebels niet bedwingen en maakte het direct visueel voor mij. Midden in het oude centrum van het historische Vianen zouden we in een voormalige schuur gaan wonen.
Maandagochtend belden we direct de makelaar voor een bezichtiging. - “oh, nee die is al verkocht!” - WATTT?!! Ik denk dat dit het moment was dat onze zoektocht naar een huis echt begon te frustreren. Terug naar funda...
Charlotte Landman woont met haar vriend Tijmen en baby Lloyd in een huurappartement in Amsterdam. Voor Vereniging Eigen Huis deelt ze haar persoonlijke ervaringen met haar zoektocht naar een koophuis buiten de stad.
"Vanwege de hoge huurlasten en omdat we dolgraag een tuin willen, zijn we op zoek naar een koophuis. Ergens tussen Rotterdam en Amsterdam. Dat klinkt makkelijker dan het is."
