‘Dit wordt het! Ik voel het!’, roep ik dolenthousiast. Het lijkt erop alsof we dé perfecte woning gevonden hebben: 85m2, 3 kamers, een dakterras, gelegen in het groen, vlakbij openbaar vervoer, ruim binnen ons budget, energielabel B én op 10 minuten fietsafstand van mijn moeder. In mijn geliefde Vlaardingen. ‘Beter gaat het niet worden’, zeg ik tegen Koen. Het voldoet aan bijna ál onze wensen. 

De bezichtiging

De hele weg van Utrecht naar Vlaardingen ratel ik aan één stuk door. Ik heb zelfs mijn moeder en schoonouders opgetrommeld voor de bezichtiging, zo erg ben ik ervan overtuigd dat deze woning precies is wat we zoeken. Hier gaan we wonen.

Bij binnenkomst wordt mijn enthousiasme echter direct getemperd. Ik zie nog net hoe mooi de woonkamer is en hoe prachtig het licht naar binnenvalt als de makelaar mij kil aankijkt. ‘Voordat we starten met de bezichtiging moet ik wel zeggen dat er erfpacht op deze woning zit,’ begint zij haar verhaal.

‘Dat weet ik’, zeg ik bijdehand. ‘Dat zag ik al op Funda. De erfpacht bedraagt €198,- per jaar. Daar komen we wel overheen hoor! Zullen we naar boven gaan?’.

De makelaar krijgt spontaan rode vlekken in haar hals. ‘Ja, dat staat inderdaad op Funda, maar het zit zo: de erfpacht wordt volgend jaar herzien door de gemeente Vlaardingen. Dat betekent dat je de erfpacht volledig af moet kopen, omdat er anders geen enkele bank is waar je een hypotheek kunt krijgen’.

‘En hoeveel is die erfpacht dan?’

‘Naar schatting bedraagt de erfpacht €23.500,- Dit moet je in één keer afkopen. Je zult voor deze woning dus €23.500,- eigen geld extra mee moeten nemen. We hebben dit expres niet op Funda gezet, omdat we bang zijn dat het mensen afschrikt. Wil je de woning nu nog bezichtigen?’

Woede en frustratie

Ik kook van binnen en voel me een tikkeltje belazerd. Expres níet op Funda gezet? Ik kom helemaal uit Utrecht, denk dat ik mijn droomhuis gevonden heb, maar blijk vervolgens niet volledig geïnformeerd te zijn. Dit verhaal hadden ze toch op zijn minst aan de telefoon kunnen vertellen toen ik de afspraak voor de bezichtiging maakte? 

Toch blijf ik beleefd. ‘We zijn er nu toch’, zeg ik. ‘Laat de woning maar zien, dan zoek ik thuis wel verder uit hoe het zit met de erfpacht’. 

En inderdaad. Het huis is een pareltje. Ik zie onszelf er al helemaal wonen. We kunnen er zó intrekken en hoeven er eigenlijk helemaal niks aan te doen. Zelfs de kleur blauw die op de muur zit, is zoals ik het in mijn droomhuis had voorgesteld. 

Toch maar een telefoontje aan wagen

Enigszins verward gaan we terug naar huis. We beseffen al snel dat deze woning voor ons een verloren zaak is, maar zo makkelijk willen we het niet opgeven. Ik besluit er toch maar een telefoontje naar de hypotheekadviseur aan te wagen, dezelfde man met wie we enkele weken eerder zo’n fijn gesprek hebben gehad. ‘Hoe zit het nou met die erfpacht?’, vraag ik hem. Geduldig legt hij mij alles uit. Ondertussen kijkt hij zelfs op Funda mee om welke woning het gaat. 

Erfpacht kun je in theorie blijkbaar meefinancieren, maar deze woning is al vrij hoog in de markt gezet. Daarnaast kun je alleen een hypotheek krijgen voor de waarde van de woning. De kosten voor deze woning zouden inclusief erfpacht dusdanig hoog worden dat we daar nooit een hypotheek voor zouden krijgen. 

‘Deze woning zal heel moeilijk verkoopbaar zijn. De meeste mensen, die naar woningen in deze prijsklasse kijken, hebben niet héél veel eigen geld en meefinancieren wordt een lastig verhaal’, legt de hypotheekadviseur uit. ‘Als je het eigen geld hebt, kun je het overwegen, maar ik betwijfel of deze woning het waard is om zoveel geld in te stoppen’. 

Terug naar Funda

Tja, dat had ik zelf ook al bedacht: €23.500,- uitgeven aan erfpacht voelt als geld over de balk smijten. Dit gaan we niet doen. Ik baal als een stekker, maar kennelijk was dit niet onze woning. We hebben in elk geval weer veel geleerd. Bij een volgende bezichtiging vraag ik voortaan éérst hoe het zit met de erfpacht. Voor nu gaan we maar weer terug naar Funda.