Met allebei een master stadsgeografie op zak zijn wij gek op grote steden. We houden van de dynamiek en levendigheid van de stad. Een beetje rust vinden we zeker ook belangrijk, maar gelukkig bieden de wijken rondom een stadscentrum vaak het beste van twee werelden. Deze wijken zijn vaak relatief rustig én herbergen meestal fijne voorzieningen, zoals supermarkten, parkjes, buurtcafés en kleinschalige restaurants. Wat betreft de woning zelf, zoeken we een huis met het liefst 3 slaapkamers, een tuin(tje) en openbaar vervoer op loopafstand.

Goed. Een stad dus. Welke stad zou dat dan moeten zijn? 

Van Utrecht weten we precies hoe het is om er te wonen. We wonen er immers al 9 jaar. En eerlijk, we wonen in één van de leukste wijken van de stad. Dat is dus zeker een optie. Aan de andere kant zijn we toe aan een nieuwe omgeving en ik wil eigenlijk heel graag dichterbij mijn moeder – in de regio Rotterdam - wonen. 

Rotterdam en Utrecht lijken dus de meest logische steden om onze zoektocht te starten. In deze steden hebben we vrienden en familie, het is goed te bereizen naar ons werk én we hebben binding met de stad.  

De harde werkelijkheid

Als ik op Funda ga kijken, zinkt de moed mij echter al snel in de schoenen. Als ik mijn zoekcriteria invul, is er letterlijk niets. Ik kan het bijna niet geloven. Ik weet natuurlijk dat het woningaanbod beperkt is, dat er gekte op de woningmarkt heerst en dat de huizenprijzen op dit moment historisch hoog zijn. Maar helemaal niets dat aan onze wensen voldoet? Dat had ik niet verwacht.

Als ik vervolgens door mijn eigen wijk wandel, zie ik een leuke woning te koop staan: een jaren ’30 woning van 80m2, twee slaapkamers een tuintje én slechts een kwartier lopen van Utrecht Centraal. Klinkt perfect! Vraagprijs? €395.000. Totale waanzin. 

De woningmarkt is naar mijn idee totaal op hol geslagen, vooral in de grote steden. Met ons huidige budget komen we in Utrecht niet verder dan een huisje van hooguit 50m2. Een studio. Of een tweekamerappartement. Rotterdam is helaas niet veel beter. 

We zijn best bereid om compromissen te sluiten. Drie slaapkamers mogen best twee slaapkamers worden. Een tuin(tje) mag ook best een balkon zijn. En openbaar vervoer op loopafstand mag ook best fietsafstand zijn. Maar zelfs dan komen we er niet. 

Waarom een randgemeente een goede optie is

Ik voel me triest, want hoeveel ik ook van Rotterdam en Utrecht houd, ik wil niet zóveel inleveren op onze woonwensen. En zó ontzettend onredelijk vind ik onze wensen ook eigenlijk niet. Toch is een koopwoning in de grote stad op dit moment niet voor ons weggelegd.

Er zit niets anders op dan uit te wijken naar de randgemeenten. En de randgemeenten van Utrecht? Ook die blijken onbetaalbaar. De randgemeenten van Rotterdam? Al veel beter te doen! 

We vervolgen onze zoektocht in mijn geboortestad Vlaardingen. En wat blijkt? Een jaren ’30 woning in een leuke wijk van 90m2, 3 slaapkamers én een tuin kunnen we hier gewoon betalen. Het prijsverschil met Utrecht is bijna 1,5 ton! Bizar. 

De grote stad worden we uitgedreven, maar er gloort hoop voor ons. Ergens staat een leuk huis op ons te wachten. Misschien voor nu niet in Rotterdam of Utrecht, maar Vlaardingen is zo gek nog niet. Het is rustig wonen, we hebben er vrienden en familie, het heeft alle voorzieningen die we nodig hebben én in 10 minuten sta je in hartje Rotterdam. Het is even een omschakeling om de focus van Rotterdam en Utrecht te verleggen naar een randgemeente. Voorlopig lijkt Vlaardingen voor ons the place to be.