Na de Open Huizen Dag lijkt het hek van de dam. Door Funda scrollen is mijn nieuwe hobby en ik doe het op elk gestolen moment van de dag. Wanneer mijn koffie ’s morgens dampend uit het apparaat stroomt, in elke pauze, op het toilet, als ik op de trein sta te wachten en ga zo maar door. Mijn vriend noemt me gekscherend een Funda-junkie. Ik zie het als een leuk en nuttig tijdverdrijf dat me geregeld aan het denken zet. In deze blog bespreek ik mijn twee grootste hoofdbrekers.

Droomhuis in de ghetto

Ken je de illustraties van ‘Dilemma op Dinsdag’ die wekelijks via social media worden verspreid? Kleurige beeltenissen waarin de kijker steeds voor een bizarre keuze wordt gezet, zoals: ‘’Je mond staat altijd open’’ of ‘’Je moet de hele dag aan één stuk door praten’’. Tja, lastig kiezen. Ik heb tegenwoordig mijn eigen ‘Dilemma op Funda’ namelijk: ‘’Je koopt een paleisje in een slechte buurt’’ of ‘’Je koopt een ruïne op een ideale locatie’’. Natuurlijk overdrijf ik nu even, maar soms voelt het echt zo. Want weegt er nu zwaarder, de woning zelf of de locatie? 

Instapklaar met een grote ‘maar’

Geregeld zie ik instapklare huizen binnen ons budget die al helemaal naar onze smaak zijn. We zouden er zó in kunnen. Maar die huizen staan vaak wel in de wijken waar drugspanden en geweld op straat geen uitzondering zijn. Als het dan ooit van kinderen komt, wil je die toch niet in zo’n omgeving laten opgroeien? 

Ravage voor de hoofdprijs

Nee, dan liever een gemoedelijke wijk zoals het Bredase Overakker waar we nu ons appartement huren. Laatst kwam er bij ons om de hoek een huis te koop waarvan elke kamer een ravage was. Alles was er oud en/of kapot. Simpel gezegd konden alleen het dak en de muren blijven staan. Dat zouden we dan maar net kunnen betalen, als we alle kosten voor het opknappen nog niet eens hadden meegerekend… Ook geen pretje. Een dilemma waar ik eindeloos over kan piekeren. Is er dan nergens een leuk huis in een goede buurt voor ons te vinden?

Lage lasten vs. lage rente

Natuurlijk wel, maar die huizen zitten steevast in -of zelfs over- de bovengrens van ons budget. En dat brengt me bij het volgende dilemma: Houden we onze vaste lasten straks zo laag mogelijk of moeten we nu juist profiteren van de historisch lage rente? Is het slim om zoveel mogelijk eigen geld in je woning te steken of kun je maar beter zoveel mogelijk lenen en je spaargeld bijvoorbeeld voor een verbouwing achter de hand houden. Op deze vragen krijg ik geen eenduidig antwoord. De notaris zegt zoveel mogelijk lenen, terwijl onze hypotheekadviseur ons juist aanraadt een zo laag mogelijke hypotheek aan te gaan. Wij zelf neigen ook naar het laatste. De hoge huur die we nu betalen verruilen we straks graag voor wat meer financiële vrijheid en ruimte om te sparen. Maar dat betekent ook dat we het perfecte huis op de perfecte plek wel kunnen vergeten. Willen we dan liever een bouwval op een hotspot of een droomhuis tussen de boefjes?