Na de Open Huizen Dag lijkt het hek van de dam. Door Funda scrollen is mijn nieuwe hobby en ik doe het op elk gestolen moment van de dag. Wanneer mijn koffie ’s morgens dampend uit het apparaat stroomt, in elke pauze, op het toilet, als ik op de trein sta te wachten en ga zo maar door. Mijn vriend noemt me gekscherend een Funda-junkie. Ik zie het als een leuk en nuttig tijdverdrijf dat me geregeld aan het denken zet. In deze blog bespreek ik mijn twee grootste hoofdbrekers.
Geregeld zie ik instapklare huizen binnen ons budget die al helemaal naar onze smaak zijn. We zouden er zó in kunnen. Maar die huizen staan vaak wel in de wijken waar drugspanden en geweld op straat geen uitzondering zijn. Als het dan ooit van kinderen komt, wil je die toch niet in zo’n omgeving laten opgroeien?
Nee, dan liever een gemoedelijke wijk zoals het Bredase Overakker waar we nu ons appartement huren. Laatst kwam er bij ons om de hoek een huis te koop waarvan elke kamer een ravage was. Alles was er oud en/of kapot. Simpel gezegd konden alleen het dak en de muren blijven staan. Dat zouden we dan maar net kunnen betalen, als we alle kosten voor het opknappen nog niet eens hadden meegerekend… Ook geen pretje. Een dilemma waar ik eindeloos over kan piekeren. Is er dan nergens een leuk huis in een goede buurt voor ons te vinden?
Twee keer per maand schrijft Susanne de Bruin (25), freelance journalist uit Breda, over haar zoektocht naar een huis als starter op deze ontplofte woningmarkt.
"Je weet dat de concurrentie hoog is. Daardoor zijn we er elke dag wel mee bezig."
